1. Ре мажор - В7 - Ми мажор:Това е класическа модулация, която използва доминиращия септакорд на Ми мажор (B7) като основен акорд. Акордът B7 съдържа водещия тон (C♯), който преминава в тониката (E) в акорда на ми мажор.
2. Ре мажор - сол мажор - до мажор - ми мажор:Тази прогресия използва поредица от вторични доминантни акорди за модулиране в ми мажор. Сол мажорният акорд е доминантата на до мажор, а до мажорният акорд е доминантата на ми мажор. Това създава плавна и логична прогресия от ре мажор към ми мажор.
3. Ре мажор - Си мажор - Ми мажор:Тази прогресия използва измамен каданс при първата смяна на акорда. Си мажорният акорд е относителният мажор на сол минор, който е относителният минор на до мажор. Това създава хармонична изненада и води до крайната доминантно-тонична резолюция в ми мажор.
4. Ре мажор - Em7 - A7 - Ре мажор - Ми мажор:Тази прогресия използва хроматична медиантна връзка между Ре мажор и Em7. Акордът Em7 споделя две ноти (ми и си) с Am7, който е доминиращият септакорд на ре мажор. Това създава плавен преход към акорд A7, който след това преминава в ре мажор. Последният ре мажор акорд действа като основен акорд, водещ до крайната резолюция в ми мажор.
Това са само няколко примера за акордови прогресии, които могат да модулират от ре мажор до ми мажор. В крайна сметка изборът на модулация ще зависи от цялостния музикален контекст и желания ефект.